Τρίτη, Νοεμβρίου 18, 2008

Σύμφωνο Συμβίωσης β΄συζήτηση Ολομέλειας: ομιλία Παναγιώτη Σγουρίδη

Πρακτικά κατ' άρθρον συζήτησης νομοσχεδίου στην Ολομέλεια της Βουλής στις 11.11.2008
Σχολιάζω με κόκκινο ενδιάμεσα

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Τα συζητούμενα άρθρα του νομοσχεδίου και κυρίως τα 1-13 του πρώτου κεφαλαίου είναι κατά βάση το κύριο μέρος του νομοσχεδίου. Είναι το σύμφωνο της ελεύθερης συμβίωσης, όπου τίθενται οι προϋποθέσεις και τα κωλύματα για τη σύσταση του συμφώνου. 
Μετά λύπης μου διαπιστώνω διαβάζοντας τα άρθρα αυτά του νομοσχεδίου –γιατί δεν μπόρεσα να συμμετάσχω στη συζήτηση επί της αρχής του νομοσχεδίου- ότι χάνουμε ακόμη μια ευκαιρία να θεσμοθετήσουμε ένα προωθημένο και κοινωνικά λυτρωτικό θεσμό, που δεν θα χωρίζει την κοινωνία μας πια στους φυσιολογικούς και στους δακτυλοδεικτούμενους, ξέρετε αυτούς οι οποίοι όταν περνούν από μπροστά μας τους κοιτούμε με συγκατάβαση και όταν φεύγουν σκάμε χαμόγελα θυμηδίας ή πολλές φορές κατανόησης για το πρόβλημα.
Χάνουμε λοιπόν την ευκαιρία να φτιάξουμε μια κοινωνία δικαίου, όπου ο καθένας δεν θα κρίνεται ανάλογα με το τι πρεσβεύει ή το τι είναι από απόψεως φυσιολογίας ή το τι αισθάνεται, αλλά απλώς με το τι προσφέρει στην κοινωνία.
Και για να γίνω σαφέστερος, δυστυχώς αυτό το σύμφωνο για την ελεύθερη συμβίωση δεν περιλαμβάνει τα ομόφυλα ζευγάρια. Στη Γαλλία, στη Γερμανία, στο Βέλγιο, στην Ολλανδία, στη Νορβηγία, στη Δανία, υπάρχουν διατάξεις και νομοθετήματα όπου αυτό το πράγμα επιτρέπεται. Εμείς βρισκόμαστε στο σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θεωρούμε ότι η παράδοσή μας είναι κάτι το οποίο δεν συνάδει με το να μην προχωρήσουμε σε κάτι τέτοιο. 

Τότε γιατί δεν ασκείτε ένσταση αντισυνταγματικότητας, κύριε Σγουρίδη; Γιατί δεν έχετε υπογράψει την πρόταση νόμου που κατεβάζουν ορισμένοι συνάδελφοί σας από το ΠΑΣΟΚ;

Οφείλω να πω σε κάποιους ομιλητές από του Βήματος της Βουλής που μίλησαν περί της ελληνικής κοινωνίας, ότι η ελληνική κοινωνία έχει πολλά Κωσταλέξι και δεν μπορεί να σεμνύνεται, ότι υπάρχουν πολλά τα οποία μας βαραίνουν πίσω από τις κλειστές κουρτίνες όπου η κοινωνία δεν μιλά και σιωπά. 
Επίσης το νομοσχέδιο αυτό δεν καλύπτει τις καταδικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα σε χώρες που έχουν παραβεί τις διακρίσεις και όπου έχουν προσφύγει οι πολίτες για την παραβίαση αυτή και έχουν δικαιωθεί. 
Το τραγικό στο νομοσχέδιο αυτό είναι η φοβικότητα μήπως το σύμφωνο αυτό αντικαταστήσει το γάμο. Σας πληροφορώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί στην ελληνική κοινωνία. Ο γάμος είναι παράδοση στην ελληνική κοινωνία. Και τελευταία διαπιστώνω μετά χαράς ότι στη βάπτιση του δευτέρου παιδιού γίνεται και ο θρησκευτικός γάμος. Δεν πρόκειται να θιγεί ποτέ ο θρησκευτικός γάμος. Είναι κάτι που εμείς κατά συνήθεια, κατ’ επανάληψη οι ορθόδοξοι Έλληνες θα το τελούμε. Αν για κάποιο λόγο γίνεται πολιτικός γάμος ή αργότερα χρειαστεί να υπάρχει ένα σύμφωνο συμβίωσης, ο θρησκευτικός γάμος κάποια στιγμή μπορεί να συμβεί. Δεν θίγεται ο θρησκευτικός γάμος. 
Και όμως, οι διατάξεις που έχει το νομοσχέδιο αυτό δείχνουν έναν υπερπροστατευτισμό στο θρησκευτικό γάμο και θα εξηγήσω γιατί. Ενώ δεν επιτρέπεται να προχωρά κάποιος σε σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, όταν υπάρχει γάμος, αντιθέτως όταν υπάρχει σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, μπορεί να προχωράει σε γάμο, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. 
Τώρα θα αναφερθώ σε ένα δεύτερο ζήτημα, σχετικό με το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. Διαπιστώνουμε ότι άλλη είναι η αντιμετώπιση, από απόψεως οικονομικής, δηλαδή το τι δικαιούνται τα συμβαλλόμενα μέρη επί των αποκτημάτων του ενός εκ των συμβαλλομένων μερών. Δηλαδή, αν κάποιος κατά το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης δούλεψε και απέκτησε μια περιουσία, ο άλλος δεν έχει τα δικαιώματα που έχει το συμβαλλόμενο μέρος, όπως σε ένα θρησκευτικό γάμο.

Και γιατί δηλαδή να τα έχει; Μόνο και μόνο επειδή υπήρξε σύζυγος αυτού που δούλεψε;

 Δηλαδή αλλιώς αντιμετωπίζεται ο παντρεμένος με θρησκευτικό γάμο και αλλιώς αντιμετωπίζεται αυτός με το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. 

Και πολύ σωστά γιατί είναι διαφορετικοί θεσμοί ο γάμος (πολιτικός/θρησκευτικός) και το σύμφωνο συμβίωσης.

Ως προς τη διατροφή. Πρέπει να αποδείξει, για να δώσει διατροφή ένα εκ των συμβαλλομένων μερών, ότι το άλλο μέρος δεν μπορεί να ζήσει με τα δικά του εισοδήματα και πρέπει να πάρει διατροφή. Παράλληλα, υπάρχει και διάταξη μέσα στο κείμενο του νόμου που λέει ότι σε περίπτωση που αυτός που πρέπει να δώσει τη διατροφή δεν μπορεί να τα βγάλει σε πέρας, δεν δίνει τη διατροφή. Συμβαίνει αυτό στο θρησκευτικό γάμο; Όχι.

Ούτε στον πολιτικό όμως. Μη λαϊκίζουμε!

Τέταρτον. Ως προς το ονοματεπώνυμο, το επιβάλλει ο ισχυρός. 
Πέμπτον. Ως προς το κληρονομικό δίκαιο, άλλα δικαιούται αυτός ο οποίος βρίσκεται μέσα στο θρησκευτικό γάμο μετά από ένα χωρισμό και άλλα όταν υπάρχει διάλυση του συμφώνου.

Το ίδιο ισχύει και για τον πολιτικό γάμο!

Μόνο μία εξήγηση θα μπορούσα να δώσω. Μια εξήγηση η οποία ανάγεται στη δημογραφική μας γήρανση ή στο δημογραφικό μας εκφυλισμό. Δίνουμε λοιπόν το δικαίωμα να συμβιώνουν οι ¨Έλληνες με αλλοδαπούς με ένα σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης για να ενισχύσουμε το γένος και μετά δεν τους δίνουμε τα δικαιώματα αυτά, γιατί δεν πρέπει να τα έχουν, επειδή ο σκοπός για τον οποίο γίνεται το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης έχει τελεστεί. 
Θα κλείσω με τα θέματα των διατάξεων περί υιοθεσίας. Σίγουρα οι διατάξεις κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Δεν θα διστάσω όμως να επαναλάβω, κύριε Υπουργέ, αυτά που σας είπα και σε μία άλλη δεδομένη περίπτωση για τα θέματα της υιοθεσίας. Το δίκαιο περί υιοθεσίας είναι δαιδαλώδες, περίπλοκο, ίσως για να προστατεύσει κάποια πράγματα. Στην ουσία όμως καθίσταται ανεφάρμοστο και αναγκάζονται τα ζευγάρια να υιοθετούν παρανόμως. Αυτό το ζήτημα πρέπει κάποια στιγμή να το εξαλείψουμε. Και μάλιστα σε περίπτωση που υπάρχει και ένα δώρο στη φτωχή οικογένεια που θέλει να δώσει το παιδί της προς υιοθεσία, κατηγορήσει για δωροδοκία. 
Είχα κάνει μία πρόταση, η οποία δεν είναι δική μου. Μου την έκαναν κάποιοι δικηγορικοί σύλλογοι. Είπαν, τουλάχιστον να υπάρχει μία τριμελής επιτροπή σε κάθε νομό, η οποία να απαρτίζεται από τον Πρόεδρο Πρωτοδικών, τον Πρόεδρο του εκάστοτε δικηγορικού συλλόγου και κάποιον κοινωνικό λειτουργό που θα ορίζει το κράτος. Την πολυπλοκότητα των θεμάτων να την επιλύουν εκεί και να δέχεται αυτή η επιτροπή αφ’ ενός τις αιτήσεις των ζευγαριών που θέλουν να υιοθετήσουν ένα παιδί και αφ’ ετέρου, τις αιτήσεις των γονέων οι οποίοι θέλουν να δώσουν τα παιδιά τους προς υιοθεσία. Με αυτόν τον τρόπο θα υπάρξει μια πιο καθαρή και πιο εύκολη αν θέλετε διαδικασία για το θέμα της υιοθεσίας. 
Με αυτές τις σκέψεις δεν μπορώ παρά και εγώ να ακολουθήσω την πρόταση του κόμματός μου, να καταψηφίσω τα άρθρα αυτά που δεν συνάδουν με ένα σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο που θα μπορούσε να δώσει μία άλλη ώθηση μέσα στη νομοθεσία μας ως προς το θέμα και των ομόφυλων ζευγαριών. 
Ευχαριστώ. 
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

To νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο

 Το νομοσχέδιο προβλέποντας στο άρθρο 3 ότι ο γάμος επιτρέπεται για άτομα διαφορετικού ή ίδιου φύλου, αυτοδικαίως επεκτείνει στα ζευγάρια το...